Jak wiadomo normy ISO różnią się nieco od norm ASME, a więc niektóre zapisy/oznaczenia na rysunkach nie zawsze będą oznaczać tego samego wg tych dwóch standardów. Niemniej jednak w większości przypadków da się tak opisać wymagania rysunkowe, aby pokazywały dokładnie to samo (lub bardzo zbliżone) wymaganie w obu wspomnianych systemach.

Jednym z przykładów jest zapis, gdzie w normach ASME wykorzystujemy symbol <CF>. Z poprzednich wpisów wiadomo, że ten symbol znajduje zastosowanie w przypadku np. przerywanych elementów gdzie zamierzeniem jest to, aby takie elementy traktować jako jeden, ciągły element. Na szkicu dokładnie pokazany jest taki zapis. Przerywany otwór Ø40mm należy rozumieć jako jeden element wymiarowalny. Żaden punkt powierzchni rzeczywistej nie może wykroczyć poza powłokę o rozmiarze MMS Ø40mm. Jak wyglądałby sprawdzian GO dla kontroli takiej charakterystyki? Byłby to oczywiście sprawdzian tłoczkowy o średnicy Ø40mm i długości całego elementu.

Normy ISO nie definiują modyfikatora CF. Dodatkowo, domyślnie nie obowiązuje zasada powłoki. Jak więc uzyskać taki sam efekt przy oznaczeniu tej charakterystyki wg tych norm?

Przykład pokazany jest na kolejnym szkicu. Tutaj zastosowanie znalazł modyfikator E (oznaczający wymaganie powłoki dla elementu wymiarowalnego) a także symbol „CT”, który oznacza „common tolerance” dla elementu wymiarowalnego. Tak dokładnie wg norm ISO oznacza się wymaganie, które opisuje jeden element wymiarowalny, składający się domyślnie z dwóch lub więcej elementów.  Jak wyglądałby sprawdzian GO dla kontroli takiej charakterystyki? Byłby to oczywiście sprawdzian tłoczkowy o średnicy Ø40mm i długości całego elementu – dokładnie taki sam, jak w pierwszym przypadku.