RFS – Regardless of a Feature Size, po naszemu: Niezależnie od Rozmiaru Elementu. Pierwszy raz słyszysz tą nazwę? Jak się okazuje reguła ta jest powszechnie stosowana na rysunkach technicznych, natomiast swoją nazwę zawdzięcza oczywiście normom ASME.

Zastosowanie reguły RFS na rysunku to nic innego, jak zastosowanie ramki tolerancji bez żadnego modyfikatora pola tolerancji. W dawnych wydaniach normy ASME do tego celu można było zastosować dodatkowy modyfikator „S”. Było to nadmiarowe wyjaśnienie, że pole tolerancji nie podlega żadnej modyfikacji, jego rozmiar jest zawsze maksymalnie taki, jak został określony w ramce tolerancji. Nie zależy od rozmiaru elementu. RFS.

W powyższej ramce tolerancji konstruktor zadał wymaganie pozycji elementu i określił maksymalny błąd wykonania tego elementu na wskazaną wartość. Tak więc, co najwyżej błąd wykonania pozycji wskazanego elementu może wynieść tyle, ile zostało to określone w ramce tolerancji. Nic więcej.

W tej sytuacji (dla wymagania pozycji osi) obowiązuje oczywiście interpretacja osiowa – oś elementu musi znaleźć się w cylindrycznym polu tolerancji (inaczej niż w przypadku wymagania MMC – gdzie jako nadrzędna obowiązuje interpretacja powierzchniowa. W interpretacji powierzchniowej żaden punkt powierzchni nie może przekroczyć wymiaru MMVS).

RFS – Regardless of a Feature Size (niezależnie od rozmiaru elementu)

Dlaczego zatem konstruktor w niektórych przypadkach decyduje się na wymaganie RFS a gdzie indziej na wymaganie MMC? Jest to relatywnie proste – tam, gdzie mamy do czynienia z montażem elementów, w większości przypadków stosujemy zasadę MMC (modyfikator M). Tam natomiast, gdzie ważna jest symetria elementów, wyrównanie itd., stosuje się wymaganie RFS.

Oczywiście ze względu na koszty produkcji, wykonanie elementów gdzie zastosowane jest wymaganie RFS jest znacznie droższe niż w przypadku wymagania MMC. Dlaczego?

Po pierwsze wymaganie nie zależy od rozmiaru elementu, a więc brak jest tzw. „bonusa” do tolerancji (bonus występuje w przypadku wymagania MMC). Nie można zwiększać błędu wykonania pozycji elementu sterując jego rozmiarem (szczegóły: https://www.rysunektechniczny.pl/2018/02/11/zasada-maksimum-materialu/)

Po drugie: Koszty kontroli – dla wymagania MMC możliwe jest zastosowanie prostych sprawdzianów działania (zgodny/niezgodny). W przypadku RFS – każdy element należy zmierzyć i zweryfikować jego zgodność, ponieważ zastosowanie sprawdzianów jest niemalże niemożliwe.

Dodatkowe informacje do tematu, znajdziecie w opisie tolerancji geometrycznych: http://www.rysunektechniczny.pl/tolerancje-polozenia/